ನವದೆಹಲಿ: ಒಂಟಿತನ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಪ್ರತ್ಯೇಕತೆಯು ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ನಿಂದ ಮತ್ತು ಈ ಕಾಯಿಲೆ ಇರುವವರಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಕಾರಣಗಳಿಂದ ಸಾವಿನ ಅಪಾಯವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಬಹುದು ಎಂದು ಅಧ್ಯಯನವೊಂದು ತಿಳಿಸಿದೆ.
15 ಲಕ್ಷಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ರೋಗಿಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡ 13 ಅಧ್ಯಯನಗಳ ಒಟ್ಟು ದತ್ತಾಂಶ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಯಲ್ಲಿ, ಟೊರೊಂಟೊ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದ ಸಂಶೋಧಕರ ನೇತೃತ್ವದ ಕೆನಡಾದ ಸಂಶೋಧಕರ ತಂಡವು ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ಪೀಡಿತರಲ್ಲಿ ಒಂಟಿತನವು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಕಂಡುಹಿಡಿದಿದೆ.
ಒಂಬತ್ತು ಅಧ್ಯಯನಗಳಲ್ಲಿ 2,142,338 ರೋಗಿಗಳಿಗೆ ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ನಿಂದ ಸಾವಿನ ಮೇಲೆ ಒಂಟಿತನದ ಸಂಭಾವ್ಯ ಪರಿಣಾಮ ವರದಿಯಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಸಣ್ಣ ಅಧ್ಯಯನ ಗಾತ್ರಗಳಿಗೆ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಮಾಡಿದ ನಂತರ, ಒಟ್ಟು ದತ್ತಾಂಶ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಯು ರೋಗದಿಂದ ಸಾವಿನ ಅಪಾಯದಲ್ಲಿ ಶೇಕಡಾ 11 ರಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಳದೊಂದಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದೆ ಎಂದು ತೋರಿಸಿದೆ.
“ಈ ಸಂಶೋಧನೆಗಳು ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ ಒಂಟಿತನ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಪ್ರತ್ಯೇಕತೆಯು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಜೈವಿಕ ಮತ್ತು ಚಿಕಿತ್ಸೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಮೀರಿ ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ಫಲಿತಾಂಶಗಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಬಹುದು ಎಂದು ಸೂಚಿಸುತ್ತವೆ” ಎಂದು ಸಂಶೋಧಕರು ಓಪನ್-ಆಕ್ಸೆಸ್ ಜರ್ನಲ್ BMJ ಆಂಕೊಲಾಜಿಯಲ್ಲಿ ಆನ್‌ಲೈನ್‌ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಪ್ರಬಂಧದಲ್ಲಿ ತಿಳಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಸಾಮಾಜಿಕ ಪ್ರತ್ಯೇಕತೆ ಮತ್ತು ಒಂಟಿತನವು ಪರಸ್ಪರ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿರುವ ಜೈವಿಕ, ಮಾನಸಿಕ ಮತ್ತು ನಡವಳಿಕೆಯ ಕಾರ್ಯವಿಧಾನಗಳ ಮೂಲಕ ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ರೋಗಿಗಳಲ್ಲಿ ಮರಣದ ಅಪಾಯವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ತಂಡವು ಕಂಡುಹಿಡಿದಿದೆ. “ಜೈವಿಕವಾಗಿ, ಒಂಟಿತನದಿಂದ ಉಂಟಾಗುವ ಒತ್ತಡದ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯು ರೋಗನಿರೋಧಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಅನಿಯಂತ್ರಣ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚಿದ ಉರಿಯೂತದ ಚಟುವಟಿಕೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗಬಹುದು, ಅಂತಿಮವಾಗಿ ರೋಗದ ಪ್ರಗತಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗಬಹುದು” ಎಂದು ಸಂಶೋಧಕರು ವಿವರಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ಬದುಕುಳಿಯುವಿಕೆಯ ವಿಶಿಷ್ಟ ಹೊರೆಯು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ರೋಗ ಮತ್ತು ಚಿಕಿತ್ಸಾ ಅನುಭವಗಳಿಂದ ನೇರವಾಗಿ ಉದ್ಭವಿಸುವ ಪ್ರತ್ಯೇಕತೆಯ ರೂಪಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ಕ್ಯಾನ್ಸರ್-ಸಂಬಂಧಿತ ಭಯಗಳನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರೀತಿಪಾತ್ರರ ಅಸಮರ್ಥತೆ, ಗೋಚರ ಚಿಕಿತ್ಸಾ ಪರಿಣಾಮಗಳ ಸುತ್ತಲಿನ ಕಳಂಕ ಮತ್ತು ಬದುಕುಳಿಯುವಿಕೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಆತಂಕಗಳು ಇದರಲ್ಲಿ ಸೇರಿವೆ, ಇದು ಆಂಕೊಲಾಜಿ ರೋಗಿಗಳ ಮೇಲೆ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತದೆ.
ಇದಲ್ಲದೆ, ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ಚಿಕಿತ್ಸೆಯು ಆಯಾಸ, ಅರಿವಿನ ದುರ್ಬಲತೆಗಳಂತಹ ದೈಹಿಕ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ಸಹ ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತದೆ, ಇದು ಸಾಮಾಜಿಕ ಭಾಗವಹಿಸುವಿಕೆಯನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಸೀಮಿತಗೊಳಿಸಬಹುದು, ಆದರೆ ಜೀವನದ ದೀರ್ಘಕಾಲದ ವೈದ್ಯಕೀಯೀಕರಣವು ಅನಾರೋಗ್ಯದ ಪೂರ್ವದ ಗುರುತು ಮತ್ತು ಸಮುದಾಯ ಸಂಪರ್ಕಗಳನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸಬಹುದು.
ಮತ್ತಷ್ಟು ಕ್ರಮಶಾಸ್ತ್ರೀಯವಾಗಿ ಉತ್ತಮ ಅಧ್ಯಯನಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಶೋಧನೆಗಳು ದೃಢೀಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟರೆ, ಫಲಿತಾಂಶಗಳನ್ನು ಸುಧಾರಿಸಲು ಕ್ಯಾನ್ಸರ್ ಆರೈಕೆಯಲ್ಲಿ ಮಾನಸಿಕ ಮೌಲ್ಯಮಾಪನಗಳು ಮತ್ತು ಉದ್ದೇಶಿತ ಮಧ್ಯಸ್ಥಿಕೆಗಳನ್ನು ನಿಯಮಿತವಾಗಿ ಸೇರಿಸುವ ಅಗತ್ಯವನ್ನು ಇದು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ಸಂಶೋಧಕರು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ.
